Η Χρύσα Σπαή μίλησε με τον υπεύθυνο και οργανωτή του μουσείου κ. Διονύση Μπαμπαρούτση για την πολύ ενδιαφέρουσα αθλητική και πολιτιστική αυτή κίνηση η οποία κοσμεί την πόλη του Αγρινίου.
Κε Μπαμπαρούτση μιλήστε μας λίγο για εσάς και το Αθλητικό Μουσείο Αγρινίου;
Είμαι συνταξιούχος Καθηγητής Φυσικής Αγωγής. Ασχολήθηκα πάρα πολύ με τον αθλητισμό εδώ στο Αγρίνιο σαν προπονητής σε πολλά πράγματα και τα τελευταία έξι χρόνια το όνειρό μου και αυτό που ήθελα να δώσω στον κόσμο είναι ένα μουσείο που έχω φτιάξει στο Παπαστράτειο Μέγαρο, στο υπόγειο της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου, που ήταν φτιαγμένο για μουσειακός χώρος. Εκεί λοιπόν έχουμε ¨στήσει¨ το Αθλητικό Μουσείο Αγρινίου.
Τι περιλαμβάνει το μουσείο αυτό;
Από το 2012 μέχρι τώρα έχουμε κάνει 6 εκθέσεις με την τελευταία που λειτουργεί τώρα είναι η «Έλληνες Ολυμπιονίκες και Ολύμπιανς». Τα περισσότερα εκθέματα είναι αντικείμενα ολυμπιακού περιεχομένου από Ολυμπιακούς Αγώνες. Προσφέρουμε στους επισκέπτες και στα παιδιά διάφορα πράγματα εκτός από την ξενάγηση όπως την γνώση γύρω από τους ολυμπιακούς αγώνες καθώς επίσης προβάλλουμε και μια ταινία ολυμπιακού περιεχομένου.
Κάντε μας μια ιστορική αναδρομή στις εκθέσεις που πέρασαν από εδώ;
Ξεκινήσαμε από το 2012 που η έκθεση ήταν «Οι Ολυμπιακοί αγώνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» συνεχίσαμε με την 2η έκθεση που ήταν «Μπάλα, Παπούτσι, Ρακέτα, Μπαστούνι» δηλαδή αυτά τα υλικά που χρησιμοποιούνται σε διάφορα σπορ στους ολυμπιακούς αγώνες. Η 3η έκθεση ήταν μια έκθεση για το «Ποδόσφαιρο» γενικότερα αλλά επιμέρους ήταν για το «Τοπικό Ποδόσφαιρο», «το Ελληνικό Ποδόσφαιρο», «Το Ευρωπαϊκό» και το «Παγκόσμιο», με πάρα πολλά στοιχεία όπως φανέλες, στολές διεθνών διαιτητών, φωτογραφικό υλικό και πάρα πολλά πράγματα ακόμη.
Η επόμενη ήταν μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με θέμα «Αθλητισμός και Τέχνη» «Τέχνη και Ολυμπιακοί αγώνες» γιατί πιστεύω ότι ο αθλητισμός είναι τέχνη. Και η τελευταία έκθεση που έχουμε είναι η «Έλληνες Ολυμπιονίκες και Ολύμπιανς». Αρχίζουμε από τους Έλληνες ολυμπιονίκες από το 1996 και φθάνουμε στο 2016 με φωτογραφικό υλικό, με πράγματα από ολυμπιακούς αγώνες που έρχονται και βλέπουν τα παιδιά. Η παρούσα έκθεση θα συνεχίζει να υπάρχει μέχρι το τέλος Μαΐου 2019.
Στην διάρκεια των εκθέσεων όλα αυτά τα χρόνια πόσοι μαθητές εκτιμάτε ότι πέρασαν από εδώ;
Άρχισαν δειλά δειλά να έρχονται γύρω στις 2500 παιδιά στην αρχή, αλλά έχουν φθάσει μέχρι 4500. Σε αυτή την έκθεση που αρχίσαμε τον Φεβρουάριο, έχουν έρθει μέχρι στιγμής 1600 άτομα αλλά έχω 7-8 σχολεία που περιμένω να έρθουν ακόμα και ευελπιστώ ότι μέχρι τέλος της σαιζόν τον Μάιο μήνα, θα έχουμε γύρω φθάσει στις 3500 άτομα.
Πείτε μας για την διάδοση της Ολυμπιακής Ιδέας;
Η ολυμπιακή ιδέα είναι κάτι που έχει εκλείψει αυτή την εποχή όπως έχουν εκλείψει και πάρα πολλά πράγματα. Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι ρομαντικοί όπως σε όλα τα πράγματα, είτε είναι αθλητισμός, είτε είναι μουσική, είτε είναι τέχνη, οι οποίοι αγαπάνε το παλιό ρομαντικό και προσπαθούν να το προωθήσουν. Αλλά δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση έχει πνίξει όλους τους τομείς.
Εγώ πηγαίνω σε όλους τους ολυμπιακούς αγώνες κάθε τέσσερα χρόνια από το 1996 και μετά για να παρακολουθήσω αυτό που θεωρώ σωστό με το δικό μου το μυαλό. Θέλω να το έχω όμορφα φτιαγμένο μέσα μου και άμα το δίνουμε έτσι στα παιδιά τουλάχιστον μέχρι να καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά θα έχουν εμπεδώσει ότι ο ολυμπισμός και η ολυμπιακή ιδέα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί μιλάει για συναδέλφωση για ελευθερία και για τόσα ακόμη πράγματα σημαντικά στην ζωή μας.
Είδα στις αφίσες και τις φωτογραφίες και τον ¨δικό¨ μας Αγρινιώτη μαραθωνοδρόμο, Μιχάλη Κούση. Πείτε μας δυο λόγια για αυτόν;
Ο Μιχάλης είναι ίσως η μεγαλύτερη αθλητική μορφή που βγήκε από την Αιτωλοακαρνανία αν εξαιρέσουμε βέβαια τον Παντελή Καρασεβδά που ήταν ο πρώτος Ολυμπιονίκης. Ο Μιχάλης ήταν ένας ¨σταθμός¨ γενικότερα όχι μόνο για την Αιτωλοακαρνανία αλλά και για την Ελλάδα με τις επιδόσεις του, με την αυταπάρνησή του, με την αγάπη του που είχε για τον αθλητισμό, με τον χαρακτήρα του και την ικανότητά του να προβάλλει το Αγρίνιο και την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος δρούσε συναισθηματικά και με ψυχή και για αυτό μεγάλωνε τις αθλητικές του ικανότητες. Ήταν ένα παιδί που το γνώρισα πολύ μικρό και για ένα διάστημα κάναμε προπόνηση μαζί όπως και με τον αδερφό του. Είχα την τύχη να τον ζήσω ένα διάστημα σαν αθλητή από κοντά. Μετά βέβαια ήρθα στο Αγρίνιο οπότε τον παρακολουθούσα από μακριά και χαιρόμουν με τις επιτυχίες του. Οπότε θεωρούσα υποχρέωσή μου να τον προβάλλω όπως και για τους άλλους Ολύμπιανς γιατί Ολύμπιανς ήταν ο Μιχάλης.
Ολύμπιαν είναι ο αθλητής που έχει λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς τρεις τουλάχιστον φορές. Βέβαια ήρθε 16ος μέσα σε 70 αθλητές, αλλά αυτοί οι 70 ήταν οι καλύτεροι στις πατρίδες τους, άρα είναι πολύ σημαντικό.
Κάντε μας μια αναφορά για τα εκθέματα;
Τα εκθέματα αυτής της έκθεσης είναι κατά βάση φωτογραφικό υλικό, κάποια ποιήματα και κάποια βιβλία συλλεκτικά που υπάρχουν. Επίσης γραμματόσημα που βγαίνουν κατά την διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων, διάφορα συλλεκτικά είδη όπως νομίσματα, κουτόσπιρτα, πινς, μπρελόκ, και οτιδήποτε άλλο που βγαίνει για τους ολυμπιακούς αγώνες και είναι συλλεκτικό όπως συλλεκτικό είναι και για το μουσείο. Βέβαια σημαντικά είναι και τα στοιχεία που δίνουμε για κάποια ιστορικά πρόσωπα που βρίσκονται στις φωτογραφίες και γνωρίζουν και μαθαίνουν τα παιδιά και όποιος έρθει φυσικά.
Ποιους αρωγούς είχατε για την πραγματοποίηση του Μουσείου;
Ο βασικότερος αρωγός μου είναι το σωματείο που υπηρετώ και υπηρέτησα για 40 χρόνια η Γυμναστική Εταιρεία Αγρινίου που σε μια αγαστή συνεργασία έχει το μουσείο σαν τμήμα των τμημάτων της, έχοντας παραχωρήσει τον χώρο αυτό στο υπόγειο του κτιρίου της, ο οποίος χώρος είναι κατασκευασμένος για μουσείο με όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα μουσείο έστω σε μικρογραφία. Το πρόβλημα με μας είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια μόνιμη έκθεση.
Έχουμε λοιπόν πάντα τις περιοδικές εκθέσεις που κάνω μια φορά τον χρόνο, με διαφορετικό θέμα, γιατί αν είχαμε το ίδιο θέμα εννοείται ότι δεν θα είχε ενδιαφέρων για συνεχείς επισκέψεις. Επιπλέον επιθυμώ να πλουτίσω την γνώση των παιδιών και την αγάπη τους για τον αθλητισμό με περισσότερα πράγματα.
Γιατί πρέπει τα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
Για μένα ο βασικότερος λόγος κατά πρώτον είναι η υγεία τους. Ο δεύτερος λόγος είναι η εκτόνωση της ηλικίας τους. Το τρίτο είναι η κοινωνικοποίηση που κάνουν τα παιδιά. Τέταρτο είναι το γεγονός ότι αν κάποιο παιδί έχει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες θα του δοθεί η δυνατότητα να μπορέσει να τις δώσει και να τις βγάλει. Πέμπτο η ομαδικότητα.
Είναι πολλά ακόμη που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Είναι ο τρόπος του να συμπεριφέρεσαι και να ζεις, ο αθλητής επειδή έχει μάθει να κερδίζει και να χάνει, κάτι που άμα δεν ασχοληθείς δύσκολα το υιοθετείς στην προσωπική σου ζωή, πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια. Ο αθλητής αρχίζει να το υιοθετεί από πολύ νωρίς το γεγονός ότι η ζωή είναι νίκη και ήττα, προσπάθεια για το καλύτερο. Όλοι θέλουμε να νικάμε αλλά όλοι σεβόμαστε τον αντίπαλό μας η κάποιον που θα μας νικήσει.
Γιατί να έρθει κάποιος να επισκεφθεί το μουσείο είτε είναι μαθητής είτε πολίτης;
Θεωρώ ότι ένας μαθητής και ένας πολίτης, ο κάθε πολίτης, πρέπει αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έχουμε ένα επίπεδο πολιτισμού και κουλτούρας και αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ακολουθούμε τα χνάρια των Αρχαίων Ελλήνων η προσπαθούμε να είμαστε σαν και αυτούς τουλάχιστον ή να πάρουμε τα διδάγματά τους. Επειδή το μουσείο δίνει σοφία, μας ενώνει με το παρελθόν. Και μας ενώνει με το παρελθόν εκείνο που ήταν δοξασμένο ή εν πάση περιπτώσει ήταν μια προσφορά στον αθλητισμό και στην κοινωνία.
Το μουσείο π.χ. το αθλητικό θα τους δείξει από πού και πως ξεκίνησαν οι αγώνες, γιατί αυτοί οι άνθρωποι αναπτύχθηκαν τόσο γρήγορα μέσω των ολυμπιακών αγώνων. Πως απέκτησαν αρχές , πως συνέδεσαν τους ολυμπιακούς αγώνες με την τότε θρησκεία, αλλά με όλο τον πολιτισμό τους και όλη την κουλτούρα τους. Δηλαδή με τα γράμματα, την τέχνη, την ποίηση, την μουσική , την αρχιτεκτονική. Που υπάρχει βέβαια στα γλυπτά, και σε όλα αυτά που μας έχουν παραδώσει και μας έχουνε μείνει.
Ακόμα θα μάθει τις ιδέες που υπάρχουν για την καινούργια μορφή του αθλητισμού και ένα σωρό πράγματα ακόμη. Δηλαδή αλλάζει μέσα του η αίσθησή του για τον χώρο για τον αθλητισμό. Αθλητισμός και πολιτισμός είναι το πιο πολιτισμικό και πολιτιστικό κομμάτι του αθλητισμού στην ουσία. Στο μουσείο μαθαίνει και αθλητική ιστορία. Μαθαίνει να θαυμάζει ανθρώπους και να τους έχει σαν πρότυπο για να φθάσει και αυτός κάπου.
Υπάρχει άλλο αθλητικό μουσείο στην Ελλάδα;
Αθλητικό μουσείο που να έχει μέσα πράγματα Ολυμπιακού περιεχομένου και το μοναδικό Ολυμπιακό μουσείο που υπάρχει στην Ελλάδα είναι στην Θεσσαλονίκη και συντηρείται με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εχει οργανόγραμμα με 20-25 υπαλλήλους. Έχει μουσειολόγους και τα πάντα. Άλλο ένα μουσείο τέτοιου είδους υπάρχει στα Τρίκαλα, που όπως ξέρετε τα Τρίκαλα είναι μια πόλη που έχει προοδευτικές τάσεις. Θεωρώ ότι το δικό μας είναι το μοναδικό που υπάρχει στην Δυτική Ελλάδα, δηλαδή από την Πύλο ως την Βόρεια Ήπειρο. Οπότε το Αθλητικό Μουσείο που υπάρχει στο Αγρίνιο είναι ένα από τα τρία που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Το μήνυμά σας στον κόσμο;
Καλούμε τον κόσμο της πόλης του Αγρινίου και όλου του νομού καθώς και τα σχολεία να επισκεφθούν το Αθλητικό Μουσείο καθότι όπως είπαμε είναι το μόνο στην Δυτική Ελλάδα. Δεν έχει εισιτήριο και βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Φυσικά η πρόσκληση ισχύει και για επισκέπτες και σχολεία εκτός Νομού.
Επίσκεψη στο μουσείο μπορείτε να πραγματοποιήσετε κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον κο Διονύση Μπαμπαρούτση στο 6977591714 καθημερινές πρωί από 09:00 – 13:00 και απόγευμα 19:30 – 20:30
Χρύσα Σπαή - agriniobestof.gr
