Εντυπωσιακές αστροφωταγραφήσεις από τον Στάθη Αθ. Χρυσικό

Είναι τελειόφοιτος του State University of New York (SUNY) στο αντικείμενο Department of Computer Science, εργάζεται ως αρχιτέκτονας Λογισμικού σε τεχνική εταιρεία της Αθήνας, όπου διαμένει μόνιμα με την οικογένειά του και είναι επίσης μέλος του Συλλόγου Ερασιτεχνικής Αστρονομίας.

Στην ερώτησή μας τι είναι αυτό που τον συγκινεί και τον συναρπάζει στις νυχτερινές αναζητήσεις του με το σύγχρονο τηλεσκόπιο και τον τεχνολογικό εξοπλισμό που διαθέτει, ο Στάθης Χρυσικός, σχεδόν με... ποιητική διάθεση, μας περιγράφει τα συναισθήματά του: «Ο έναστρος νυχτερινός ουρανός έχει κάτι το πραγματικά ακαταμάχητο. Αυτά τα εύθραυστα φωτεινά σημεία που τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι, σαγηνεύουν τον φιλοπερίεργο νου. Έτσι συνέβαινε στην αρχαιότητα, έτσι συμβαίνει και σήμερα. Αλλά μόλις τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου επέλεξαν μεγάλοι αριθμοί ανθρώπων να εντρυφήσουν στην παρατήρηση και φωτογράφηση των ουράνιων σωμάτων ως ψυχαγωγική αστρονομία. Η σχεδόν ¨μαγική¨ στιγμή της αίσθησης ότι έχετε ¨κολλήσει¨ είναι συνήθως μια στιγμή που το μάτι σας κοιτάζει μέσα από το προσοφθάλμιο ενός τηλεσκοπίου... Μπορεί να είναι αρκετή μια και μόνο ματιά στο εκπληκτικά ανοίκειο, αλλά πανέμορφο και χαλαρωτικό σύστημα δακτυλίων του Κρόνου ή σε έναν αρχαίο σεληνιακό κρατήρα, ¨παγωμένο¨ στον χρόνο στην άκρη μια πτυχωμένης πεδιάδας που στερείται ατμόσφαιρας.»

Όπως μας εξηγεί, οι λόγοι για να ασχοληθεί κάποιος με την εξερεύνηση του διαστήματος και την αστροφωτογράφιση είναι κατά τη γνώμη του οι κάτωθι:  α) Γιατί εάν σου αρέσουν οι υπολογιστές λατρεύεις μάλλον και την αστρονομία. β) Γιατί μπορείς να συναναστραφείς με ανθρώπους που γνωρίζουν αρκετά και ενδιαφέροντα πράγματα για την επιστήμη και κοντά σε αυτούς να μάθεις. Η γνώση είναι δύναμη! γ) Επίσης αν βάλεις  μακροπρόθεσμους στόχους, έχεις πολλές πιθανότητες να εργαστείς για μεγάλους οργανισμούς όπως για παράδειγμα η NASA, εξαιρετικά δύσκολο βέβαια, αλλά ο άνθρωπος που έχει όνειρα και πίστη, είναι αυτός που περιμένει να γίνουν κάποια στιγμή πραγματικότητα. δ)  Μπορεί να μεταφέρεις γνώση σε άλλους νέους ¨φίλους¨ της αστρονομίας. ε) Και τέλος βοηθάς την ανθρωπότητα, βάζοντας ένα μικρό ¨λιθαράκι¨ για την αναζήτηση νέων άστρων και άλλους πλανήτες, που πιθανά να διαθέτουν βιώσιμες συνθήκες για μετοίκηση.

Και όπως μας εξηγεί ο Στάθης Αθ. Χρυσικός «…αυτή η ¨μαγεία¨ λοιπόν με τράβηξε στην αστρονομία και κυρίως στην μαθηματική της υπόσταση, πριν από έξι χρόνια, καθώς και στην ένταξη μου στην Αστρονομική ομάδα της Αθήνας. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως ασχολούμαι με την αστροφωτογραφία και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες από τις φωτογραφίες μου!

Επιμέλεια: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος

 

1) Το Νεφέλωμα της «Κεφαλής του Ψαριού». Σε αυτό το πολύχρωμο κοσμικό πορτρέτο παρατηρούμε το χαρακτηριστικά λαμπερό αέριο και σύννεφα σκόνης σε μια περιοχή που ονομάζεται IC 1795, μια περιοχή αστρογέννησης στο βόρειο αστερισμό της «Κασσιόπης». Τα χρώματα του νεφελώματος δημιουργήθηκαν από φίλτρα οξυγόνο, υδρογόνο και θείου. Το IC 1795 που δεν απέχει πολύ από το διάσημο διπλό αστρικό σμήνος στον «Περσέα», βρίσκεται στην πραγματικότητα δίπλα από το IC 1805, το «Νεφέλωμα Καρδιά», ως μέρος μιας πολύπλοκης περιοχής αστρογέννησης που βρίσκεται στην άκρη ενός μεγάλου μοριακού νέφους.Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 6.000 έτη φωτός μακριά. H εικόνα έχει έκταση περίπου 70 έτη φωτός από άκρη σε άκρη!!!

 

2) Το νεφέλωμα του «Ωρίωνα» ή αλλιώς Messier 42. Είναι ένα από το φωτεινότερα νεφελώματα του ουράνιου θόλου και μπορείτε να το δείτε και με γυμνό μάτι. Το μέγεθος του από άκρη σε άκρη είναι 24 έτη φωτός και η απόσταση του από την γη είναι περίπου 1400 έτη φωτός. Για την παραπάνω φωτογραφία χρειάστηκαν δυο περίπου εβδομάδες και 1500 λήψεις (οι περισσότερες πήγαν στράφι) για να μπορέσουμε να έχουμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.

 

3) Μια περιοχή του νεφελώματος NGC7000. Το Νεφέλωμα «Βόρειας Αμερικής», γνωστό και ως NGC 7000 ή Caldwell 20, είναι νεφέλωμα εκπομπής στον αστερισμό του «Κύκνου», σε απόσταση περίπου 1.600 - 1.800 ετών φωτός. Είναι ένα μεγάλο σε έκταση νεφέλωμα το οποίο απέχει από τον Ντενέμπ περίπου τρεις μοίρες. Χωρίζεται από το νεφέλωμα του «Πελεκάνου» με μια σκούρα γραμμή σκόνης, αλλά τα δύο νεφελώματα είναι στην πραγματικότητα το ίδιο νεφέλωμα. Το Νεφέλωμα «Βόρειας Αμερικής» έχει έκταση περίπου τέσσερις φορές αυτής της πανσελήνου, αλλά επειδή έχει μικρή επιφανειακή φωτεινότητα συνηθώς δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι. Δεδομένου του ότι το νεφέλωμα απέχει από τη Γη περίπου 1.800 έτη φωτός, υπολογίζεται ότι έχει διάμετρο περίπου 130 έτη φωτός. Πήρε το όνομά του εξαιτίας της ομοιότητας του σχήματός του με την Βόρεια Αμερική.

 

4) Τον Ιούλιο εάν κοιτάξετε νότια προς τον αστερισμό του «Τοξότη» από πολύ σκοτεινό ουρανό και με πολύ καλές συνθήκες ορατότητας, θα μπορέσετε να διακρίνεται το πασίγνωστο καλοκαιρινό νεφέλωμα της «Λιμνοθάλασσας» με την ένδειξη Μ8 στους αστρικούς καταλόγους. Το Μ8 είναι μια τεράστια περιοχή πλημμυρισμένη με ιονισμένο υδρογόνο και σκόνη (κονιορτό) το οποίο λούζεται από το φώς ενός τεράστιου γαλάζιου υπερ-γίγαντα, του αστέρα 9 «Τοξότη». Όποιος θελήσει να διασχίσει το νεφέλωμα από άκρη σε άκρη κινούμενος με την ταχύτητα του φωτός θα χρειαζόταν 100 ολόκληρα χρόνια, ενώ αν ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στη Γη το μήνυμα θα έφτανε σε περίπου 5200 χρόνια!!!