Ακάθιστος Ύμνος – Ε’ Χαιρετισμοί: Ένας Ύμνος προς την Παναγία

Ιδιαίτερη θέση κατέχει η Ιερή Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου ή των Χαιρετισμών της Παναγίας, στη θρησκευτική και πνευματική ζωή των πιστών.

Μέσα στο κατανυκτικό πένθος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής οι Χαιρετισμοί της Παναγίας αποτελούν μια πραγματική πνευματική όαση, όπου οι οδοιπόροι του βίου αναπαύονται, δροσίζονται από τον καύσωνα των παθών, ευφραίνονται, ζωογονούνται και αναλαμβάνουν δυνάμεις, για να συνεχίσουν την πνευματική τους πορεία.

Πένθιμη είναι η περίοδος της Αγίας Τεσσαρακοστής, εφ’ όσον κατ’ αυτήν όλοι οι πιστοί καλούμεθα να ερευνήσουμε τα βάθη της καρδιάς μας και της συνειδήσεώς μας, να μετανοήσουμε για τα αμαρτήματα μας, να κλάψουμε γι’ αυτά και ζητήσουμε το έλεος του Θεού, για να σωθούμε.

Αλλά το πένθος αυτό έρχεται να διακόψει η Εκκλησία το βράδυ κάθε Παρασκευής των πρώτων πέντε Εβδομάδων των Νηστειών με το χαρμόσυνο Ύμνο των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, ο οποίος μετατρέπει το πένθος σε χαρά, γιατί γεννά την ελπίδα της σωτηρίας στις καρδιές των πιστών, οι οποίοι σπεύδουν να αναθέσουν τους εαυτούς τους και τα προβλήματά τους στην κραταιά προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εκείνη πάντοτε πρόθυμη σπεύδει και βοηθά κάθε θλιμμένο πιστό, ο οποίος καταφεύγει με πίστη σ’ Αυτήν, καθώς τονίζει η Εκκλησία στην Υμνολογία της, η οποία λέει :”Την πάσαν ελπίδα μου σε Σε ανατίθημι. Μήτερ του Θεού φύλαξον με υπό την σκέπην Σου”.

Πραγματικά, κανείς πιστός δεν φεύγει ποτέ αβοήθητος και απελπισμένος από κοντά Της, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση της Εκκλησίας, η οποία βεβαιώνει ότι “Ουδείς προστρέχων προς Αυτή κατησχημένος απ’ Αυτής εκπορεύεται, αλλά λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως…”. Γι’ αυτό δεν υπάρχει πιστός, ο οποίος, ιδιαίτερα κατά τις ώρες της ανάγκης του, δεν ψιθυρίζει προς Αυτήν το :

“Παναγία μου, βοήθησέ με”.

Ακάθιστος Ύμνος – Ε’ Χαιρετισμοί: Τι γιορτάζουμε σήμερα 3 Απριλίου

Ο Ακάθιστος Ύμνος, οι τόσο δημοφιλείς «Χαιρετισμοί» στην Παναγία, είναι ένα από τα πιο σημαντικά υμνογραφικά κείμενα της βυζαντινής περιόδου, συνδεδεμένος όχι μόνο με την εκκλησιαστική (λατρευτική) ζωή, αλλά και με την εθνική πορεία του Ελληνισμού, ο οποίος αναγνώρισε στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου την «Υπέρμαχο στρατηγό», τη σκέπη και την προστασία του.

Η Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, συμψάλλεται με το Μικρό Απόδειπνο τμηματικά την Παρασκευή το εσπέρας των πρώτων τεσσάρων εβδομάδων της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και ολόκληρη την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδος των Νηστειών.

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω τω Χαίρε. (εκ γ´) και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.

Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει. Χαίρε δι’ ης η αρά εκλέιψει.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις, χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και αγγέλοις οφθαλμοίς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, χαίρε ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον. Χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις. Χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως. Το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται. Ασπόρου γαρ συλλήψεως την κύησιν πως λέγεις; κράζων.

Αλληλούϊα

Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα. Εκ λαγόνων αγνών Υιόν, πώς εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. Προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλήν κραυγάζων ούτω.

Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις. Χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.

Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον. Χαίρε, των δογμάτων αυτού το κεφάλαιο.

Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι’ ης κατέβη ο Θεός. Χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν.

Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρυλητον θαύμα. Χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.

Χαίρε, το Φως αρρήτως γεννήσας. Χαίρε, το πώς μηδένα διδάξασα.

Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν. Χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη Απειρογάμω. Και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως.

Αλληλούϊα

Έχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανέδραμε προς την Ελισάβετ. Το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταυτης ασπασμόν, έχαιρε. Και άλμασιν ως άσμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον.

Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα. Χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.

Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον. Χαίρε, φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.

Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών, χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.

Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις. Χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.

Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα. Χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.

Χαίρε, Θεού προς θνητού ευδοκία. Χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών ´Αμεμπτε. Μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος Αγίου, έφη.

Αλληλούϊα

 

ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

Ήκουσαν οι Ποιμένες, των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς Ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.

Χαίρε, αμνού και ποιμένος Μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.

Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, Παραδείσου θυρών ανοικτήριον.

Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γή. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.

Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.

Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Θεοδρόμον Αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν Άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν, αυτώ βοώντες.

Αλληλούϊα.

Ίδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και Δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη Ευλογημένη.

Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.

Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.

Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής. Χαίρε κύριον φιλάνθρωπον, επιδείξασα Χριστόν.

Χαίρε,η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάτουσα.

Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα. Εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν.

Αλληλούϊα.

Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξαν του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκατά σου την ισχύν, πέπτωκεν. Οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.

Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.

Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον λόγον ελέγξασα.

Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

Χαίρε, πύρινε στύλε, οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.

Χαίρε, η γή της επαγγελίας. Χαίρε εξ ης ρέει μέλι και γάλα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διό περ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν, κράζων.

Αλληλούϊα.

 

 

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Νέαν έδειξεν κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστης, ημίν τοίς υπ’ αυτού γενομένοις. Εξ ασπόρου βλαστήσας γαστρός, και φυλάξας ταύτην, ώσπερ ην, άφθορον. Ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτή, βοώντες.

Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας. Χαίρε, το στέφος της εγκρατείας.

Χαίρε, αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα. Χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.

Χαίρε, δένδρον αγλαόκαρπον, εξ’ ου τρέφονται πιστοί. Χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ’ ου σκέπονται πολλοί.

Χαίρε, κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις. Χαίρε, απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις.

Χαίρε, Κριτού δικαίου δυσώπησις. Χαίρε, πολλών πταιόντων συγχώρησις.

Χαίρε, στολή των γυμνών παρρησίας. Χαίρε, στοργή, πάντα πόθον νικώσα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νούν εις ουρανόν μεταθέντες. Δια τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος, βουλόμενος ελκύσαι προς το ύψος, τους αυτώ βοώντας.

Αλληλούϊα.

Όλος ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν, ο απερίγραπτος Λόγος. Συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις Δε τοπική γέγονε, και τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου ακουούσης ταύτα.

Χαίρε, Θεού αχωρήτου χώρα, χαίρε, σεπτού μυστηρίου θύρα.

Χαίρε, των απίστων αμφίβολον άκουσμα, χαίρε, των πιστών αναμφίβολον καύχημα.

Χαίρε, όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ, χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφείμ.

Χαίρε, η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα, χαίρε, η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα.

Χαίρε, δι’ ης ελύθη παράβασις, χαίρε, δι’ ης ηνοίχθη παράδεισος.

Χαίρε, η κλείς της Χριστού βασιλείας, χαίρε, ελπίς αγαθών αιωνίων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Πάσα φύσις Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα της σης ενανθρωπήσεως έργον, τον απρόσιτον γαρ ως Θεόν, εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον, ημίν μεν συνδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως.

Αλληλούϊα.

Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους, ορώμεν επί σοι Θεοτόκε. Απορούσι γαρ λέγειν πως, και Παρθένος μένεις, και τεκείν ίσχυσας. Ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν.

Χαίρε, σοφίας Θεού δοχείον. Χαίρε, προνοίας αυτού ταμείον.

Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα.

Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα, χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα.

Χαίρε, βυθού αγνοίας εξέλκουσα, χαίρε, πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα.

Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι, χαίρε, λιμήν των του βίου πλωτήρων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Σώσαι θέλων τον κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ, προς τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε. Και ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι’ ημάς εφάνη καθ’ ημάς άνθρωπος, ομοίω γαρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει.

Αλληλούϊα.

 

ΣΤΑΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις σε προστρεχόντων, ο γαρ του ουρανού και της γης, κατεσκεύασέ σε Ποιητής ´Αχραντε, οικήσας εν τη μήτρα σου, και πάντας σοι προσφωνείν διδάξας.

Χαίρε, η στήλη της παρθενίας, χαίρε η πύλη της σωτηρίας.

Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως, χαίρε χορηγέ θεϊκής αγαθότητος.

Χαίρε, σύ γαρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς, χαίρε, σύ γαρ ενουθέτησας τους συληθέντας τον νούν.

Χαίρε, η τον φθορέα των φρενών καταργούσα, χαίρε, η τον σπορέα της αγνείας τεκούσα.

Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως, χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.

Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων, χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν.

Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον, λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν, ορώμεν την αγίαν Παρθένον, το γαρ άϋλον άπτουσα φως, οδηγεί προς γνώσιν θεϊκήν άπαντας, αυτή τον νούν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα.

Χαίρε, ακτίς νοητού Ηλίου, χαίρε, βολίς του αδύτου φέγγους.

Χαίρε, αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα, χαίρε, ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα.

Χαίρε, ότι τον πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν, χαίρε, ότι τον πολύρρητον, αναβλύζεις ποταμόν.

Χαίρε, της κολυμβήθρας ζωγραφούσα τον τύπον, χαίρε, της αμαρτίας αναιρούσα τον ρύπον.

Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν, χαίρε, κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν.

Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας, χαίρε, ζωή μυστικής ευωχίας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίων, ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι’ εαυτού, προς τους αποδήμους της αυτού χάριτος. Και σχίσας το χειρόγραφον, ακούει παρά πάντων ούτως.

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντες σου τον τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες, ως έμψυχον ναόν, Θεοτόκε, εν τη ση γαρ οίκησας γαστρί, ο συνέχων πάντα τη χειρί Κύριος, ηγίασεν, εδόξασεν, εδίδαξε βοάν σοι πάντας.

Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου, χαίρε, Αγία Αγίων μείζων.

Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι, χαίρε, θησααυρέ της ζωής αδαπάνητε.

Χαίρε, τίμιον διάδημα, βασιλέων ευσεβών, χαίρε, καύχημα σεβάσμιον, Ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος, χαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος.

Χαίρε, δι’ ης εγείρονται τρόπαια, χαίρε, δι’ ης οι εχθροί καταπίπτουσι.

Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία, χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρίας.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ω Πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα τον πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ´), δεξαμένη την νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τους σοι βοώντας.

Αλληλούϊα.

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε, και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα.

Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει, χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει.

Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις, χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς.

Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα, χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.

Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ηλιον, χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.

Χαίρε, δι’ ης νεουργείται η κτίσις, χαίρε, δι’ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

ekklisiaonline.gr